INSTALACJA AZOTU

Celem niniejszej instrukcji jest określenie zasad i sposobu postępowania przy obsłudze systemu dystrybucji azotu.

Odpowiedzialności

Kierownik Wydziału Produkcyjnego

• za wprowadzenie i kontrolę przestrzegania postanowień instrukcji instalacji azotu oraz szkolenie z jej zakresu mistrza,
• za organizację zapewniającą spełnianie postanowień instrukcji instalacji azotu,

Kierownik Instalacji Gazów Sprężonych

• za organizację na zmianie zapewniającą spełnianie postanowień instrukcji instalacji azotu,
• za szkolenie z zakresu instrukcji pracowników obsługujących system azotu sprężonego,
• za kontrolę przestrzegania postanowień instrukcji przez pracowników obsługujących system azotu sprężonego,
• za zgłaszanie służbom remontowym wszelkich nieprawidłowości zauważonych w pracy systemu azotu,
• za zabezpieczenie niezbędnej ilości części o przyspieszonym zużyciu dla utrzymania ciągłości pracy systemu azotu sprężonego.

Pracownicy obsługujący system azotu

• za przestrzeganie postanowień instrukcji instalacji azotu,
• utrzymanie urządzeń w ciągłej gotowości produkcyjnej,
• sprawowanie nadzoru nad prawidłową pracą podległych urządzeń,
• za zgłaszanie przełożonemu wszelkich nieprawidłowości zauważonych w pracy systemu klimatyzacyjnego.

Definicje

Azot ciekły jest cieczą bezbarwną, ze względu na bardzo niską temperaturę wrzenia w zetknięciu z powietrzem atmosferycznym silnie wrze wydzielając azot gazowy, stanowiący zagrożenie jako substancja silnie dusząca.

Temperatura wrzenia pod ciśnieniem atmosferycznym wynosi – 105°C.

W zetknięciu z żywą tkanką powoduje jej silne, trudno gojące się odmrożenia.

 

Budowa i przeznaczenie systemu

Azot dopełniany jest ze specjalnego zbiornika skroplonego azotu poprzez rozprężalnik Kriosystem o wydajności nominalnej 25 Nm3/h, max ciśnieniu rob. 1,8 MPa, temperatu­ra -196 ° C.

Rozprężony azot w postaci gazowej, kierowany jest przewodem do reduktora ci­śnienia i następnie do punktu użytkowania azotu sprężonego. Ciśnienie azotu jest redukowane przed wyjściem do 6 barów. Zaprojektowany jest również awaryjnie azot w butlach stalowych sprężony do ci­śnienia 150 atm jako zestaw butli.

Sumaryczne zapotrzebowanie azotu – na podstawie danych technologicznych wyniesie 50 Nm³/h /gazu rozrzedzonego. Maksymalne godzinowe po uwzględnieniu równoczesności działania wyniesie 40 Nm³/h.

 

Sprawdzanie i kontrola instalacji azotu sprężonego

 

Instalacja azotu sprężonego jest zaprojektowana tak aby działała automatycznie i dlatego regu­lator oraz zawory są ustawione odpowiednio do potrzeb. Jednakże, istnieje koniecz­ność przeprowadzania regularnych kontroli, mających na celu wykrycie ewentual­nych nieszczelności i innych problemów w funkcjonowaniu instalacji. Kontrole takie powinny być przeprowadzane codziennie. Kiedy instalacja azotu sprężonego pracuje w trybie ciągłym, kontrole powinny być przeprowadzane co zmianę.

Uwaga! Nie wolno opróżniać zbiornika całkowicie.

• Odczytanie wskazania miernika ciśnienia w zbiorniku azotu. Ciśnienie nie powinno być większe niż około 0.5 bar od ustawionego ciśnienia roboczego. Należy prowadzić rejestr.
• Sprawdzenie zaworów i rur instalacji azotu. Szron i lód odkładający się na rurach parownicy lub parownicach jest zjawiskiem normalnym, lecz powinien być regularnie usuwany za pomocą szczotki lub innego odpowiedniego narzędzia drewnianego. Może być również użyta gorąca woda lub para, jeżeli otoczenie zbiornika i temperatura na zewnątrz pozwolą na spłynięcie wody. Jednakże, nie należy spryskiwać regulato­ra i zaworów strumieniem bezpośrednim. Uwaga! Nie używać elementów metalowych lub innych ostro zakończonych przedmio­tów, które mogłyby uszkodzić sprzęt.
• Sprzątanie otoczenia instalacji azotu. Otoczenie zbiornika azotu powinno być otwarte i wolne od śmieci, w celu zagwarantowania dobrego przepływu powietrza i swobodnego dostępu w czasie normalnej pracy i w razie pojawienia się problemów z funkcjonowaniem zbiornika.

Przecieki w odparowywaczu produktu lub rurach dystrybucyjnych

Jeżeli podejrzewa się istnienie wycieku, zbiornik azotu powinien być wyłączony z pracy. Należy zamknąć zawór prowadzący do rur dystrybucyjnych. Następnie odczekać pięć minut. Przerwa ta jest potrzebna, aby wszel­ka ciecz między zaworem odcinającym, a parownicą mogła odparować i być z powrotem wepchnięta do zbiornika. Następnie zamknąć zawór prowadzący do parownicy produktu. Jeżeli podejrzewany jest nienormalny wzrost ciśnienia w zbiorniku, należy skon­taktować się z działem serwisu dostawcy azotu. Normalnie, zbiornik pozostaje nadal czynny. Kiedy zawory bezpieczeństwa zostają otwarte, słychać głośny hałas i azot pod dużym ciśnieniem jest wyrzucany z fazy gazowej zbiornika na zewnątrz. Wówczas można otworzyć zawór poziomu maksymalnego. Obniżyć ciśnienie w zbiorniku o 1-2 barów. Następnie, ponownie zamknąć zawór zbiornika azotu.

Magazynowanie butli z azotem

• Składować butle azotu można w magazynach zamkniętych o lekkiej konstrukcji da­chu lub pod dachem na otwartym powietrzu.
• Butle z azotem należy przy składowaniu segregować na pełne i puste. Miejsce skła­dowania powinno być zaopatrzone w tablice z informacją „Butle pełne” lub „Butle puste”.
• Butle napełniane ze stopką można składować w pozycji pionowej zabezpie­czając je przed upadkiem metalowymi obręczami lub łańcuchami. Wszystkie butle azotu muszą mieć kołpaki i nakrętki zabezpieczające. Butle azotu bez stóp układać poziomo w specjalnych stojakach do 1,5m wysokość, zaworami skierowanymi w jedną stronę.

Podłoga w składzie butli z azotem powinna być nie śliska i nie iskrząca. Instalacja elektryczna powinna być przeciwwybuchowa. W odległości mniejszej niż 1m od butli nie wolno prowadzić robót z otwartym ogniem. Butle napełnione i opróżnione należy chronić przed opadami atmosferycznymi oraz przed nasłonecznieniem. W razie stwierdzenia nieszczelności zaworu butli z azotem należy niezwłocznie usunąć butlę z pomieszczenia na zewnątrz budynku. Nieszczelności butli lub jakichkolwiek części instalacji należy niezwłocznie za­wiadomić pracownika odpowiedzialnego za nadzór nad tymi urządzeniami. W razie zacięcia się zaworu lub kołpaka nie wolno odkręcać siła, przy użyciu jakichkolwiek narzędzi, natłuszczać lub dokonywać innych napraw, butlę taką należy zwrócić dostawcy w razie stwierdzenia lub podejrzenia, że zawór lub butla została zatłuszczona lub uszkodzona, należy niezwłocznie butlę wycofać z użycia, zaopatrzyć w napis z ostrzeżeniem oraz dołączyć kartę z odpowiednim wyjaśnieniem.

W miejscu składowania butli z azotem powinna znajdować się instrukcja alarmowa i sprzęt przeciwpożarowy.

 

Zagadnienia BHP

• Instalację azotu mogą obsługiwać operatorzy po odpowiednim przeszkoleniu, oraz egzaminie stanowiskowym.
• Tylko odpowiednio przeszkolony personel może prowadzić prace serwisowe przy zbiorniku azotu.
• Nigdy nie dotykać rur lub parownicy gołymi rękami, ponieważ mogą one błyska­wicznie przymarznąć.
• Jeżeli ma miejsce wyciek lub nienormalna zmiana ciśnienia w zbiorniku, należy skontaktować się z upoważnionym personelem serwisu.
• Wszystkie nieprawidłowości przy pracy instalacji azotu zgłaszać kierownikowi zmiany.

Ignorowanie pojawiających się problemów eksploatacyjnych doprowadzić może do poważnego uszkodzenia zbiornika azotu, stworzenia zagrożenia dla osób pracujących w pobliżu.

Uwaga: Ogrzewanie budynku zapewni nagrzewnica powietrzna bezkanałowa z grzał­ką elektryczną o mocy max. 12 kW. Sterowanie nagrzewnicą będzie się odbywać za pomocą termostatu zamontowanego wewnątrz budynku.

Ochrona przeciwpożarowa

Pomieszczenie odgazowywacza musi być wyposażone w sprzęt ochrony p.poż. w zakresie określonym przepisami zakładowej straży pożarnej. Sprzęt ten musi być zawsze w stanie używalnym i ustawiony na widocznym i łatwo dostępnym miejscu.

Możliwości powstania pożaru lub wybuchu

Zagadnienia związane z ochroną p. pożarową ujęte zostały w instrukcjach p pożarowych i przeciwpożarowym planie obrony. Stanowią one uzupełnienie obec­nej instrukcji.

Sposoby zapobiegania pożarom i wybuchom

Do podstawowych zadań operatora w procesie ochrony p. pożarowej należy:

• znajomość i przestrzeganie zasad dotyczących ochrony p. pożarowej podczas pra­cy na swoim stanowisku,
• dbanie o kompletność i sprawność sprzętu p. pożarowego,
• Zabrania się:
• palenia na oddziale i terenie przyległym, kucia i spawania, które mogą być wykonywane po uprzednim przygotowaniu po­mieszczenia, uzyskaniu pisemnego zezwolenia na powyższe od Kierownika Nowej Ampułkami, zgłoszeniu do ZSP, oraz wyłączeniu ASG,
• wykonywania napraw instalacji elektrycznej bez uzyskania zgody mistrza.

 

 

 

	KARTA CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI CHEMICZNEJ
	AZOT SPRĘŻONY

 

1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI
   Nazwa produktu:
   Azot sprężony chemiczny: N2
2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH Składnik stwarzający zagrożenie:

Nazwa chemiczna	ZAW. wag	Nr CAS	Nr EINECS	Symbole bezpieczeństwa (S)
azot	99,9	124-38-9	204-696-9	2-3-7

 

3. IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

Zagrożenie pożarowe: Gaz sprężony, niepalny. Butle pod wpływem wysokiej temperatury mogą eksplodować.

Zagrożenie toksykologiczne: Azot jest gazem obojętnym. Działa dusząco w przypadku wypierania tlenu poniżej fizjologicznej zawartości w oddychanym powietrzu.

Zagrożenie ekotoksykologiczne: Brak

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: W pierwszej kolejności usunąć poszkodowaną osobę z atmosfery zawierającej nadmiar azotu w atmosferze.

Zatrucie inhalacyjne:
1.	Usunąć poszkodowaną osobę ze środowiska zawierającego nadmiar azotu w atmosferze. Osoby ratujące muszą wchodzić do skażonej atmosfery z aparatami oddechowymi. W razie ich braku, nieprzytomnych poszkodowanych leżących w dołach, studniach, piwnicach itp. należy wydobywać hakami lub spuszczać ratowników na linach na taki okres, jaki wystarcza do kolejnego oddechu (wytrzymałość osobnicza).
2.	Zastosować intensywną tlenoterapię (oddychanie kontrolowane lub wspomagane czystym tlenem).
	Jak najszybciej przewieźć do szpitala.
Skażenie oczu:
1.	Azot sprężony w wyniku odprężenia ulega silnemu schłodzeniu, co spowodować może, wskutek gwałtownego kontaktu z oczami, bolesne, trudne do wygojenia odmrożenia oczu, które mogą doprowadzić do uszkodzenia wzroku. Oczy przykryć jałową gazą i zapewnić pomoc okulisty. Wskutek uderzenia gazu pod ciśnieniem może nastąpić uraz mechaniczny.
	Potrzebna jest natychmiastowa pomoc okulisty.

 

Połknięcie: Nie ma możliwości zaistnienia.
Odmrożenie skóry:
1.	Azot sprężony wskutek odprężenia ulega silnemu schłodzeniu, co spowodować może bolesne, trudne do wygojenia odmrożenia.
2.	Skórę przykryć jałowym opatrunkiem i udać się do dermatologa.

 

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU

Szczególne zagrożenia:	Gaz niepalny. Butle ze sprężonym azotem narażone na działanie ognia lub wysokiej temperatury mogą eksplodować. Azot jest gazem duszącym – wskutek wypierania tlenu z atmosfery, dlatego należy kontrolować jego zawartość w atmosferze.
Środki gaśnicze:	Stosować tylko w przypadku pożaru sąsiednich obiektów. Rodzaj środków – w zależności od wielkości i rodzaju pożaru.
Zalecenia szczegółowe:	Zagrożone działaniem wysokiej temperatury butle wywozić w bezpieczne miejsce.
Specjalny sprzęt ochronny strażaków:	Aparaty oddechowe.

 

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:	Ogłosić alarm. Osoby zagrożone wyprowadzić poza skażony obszar w kierunku „pod wiatr”.
Zalecenia szczegółowe, ochrony osobiste:	Skutki awarii likwidują osoby przeszkolone, wyposażone w ochrony dróg oddechowych. Nadmiar azotu w atmosferze wypiera tlen. Osoby dokonujące jakichkolwiek czynności związanych z akcją ratowniczą w skażonej atmosferze powinny być wyposażone w swobodne ubrania ochronne, aparaty oddechowe i być ubezpieczane jeszcze przez dodatkowe dwie osoby. Jedna osoba asystuje wewnątrz skażonego pomieszczenia (obiektu, którym mogą być również zbiorniki, kanały, studzienki kanalizacyjne, studnie, zagłębienia terenowe i inne). Druga osoba, która znajduje się na zewnątrz tego pomieszczenia (obiektu), w każdej chwili musi być gotowa do udzielenia lub sprowadzenia pomocy. Skażone pomieszczenia (obiekty) muszą być intensywnie wentylowane świeżym powietrzem. Przed przystąpieniem do jakichkolwiek działań ratowniczych należy dokonać pomiarów stężeń tlenu w skażonej atmosferze. Opróżnione z azotu instalacje należy przedmuchiwać powietrzem – niedopuszczalne jest przedmuchiwanie tlenem.
Metody utylizacji:	Kontrolowane wypuszczanie do atmosfery – zgodnie z wymogami prawa krajowego.

 

7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

Zaleca się podejmowanie środków ostrożności podczas przemieszczania i magazynowania butli ze sprężonym azotem. Należy unikać źródeł ciepła i otwartego płomienia. W pomieszczeniach zamkniętych stosować wydajną wentylację mechaniczną. Butli nie wolno rzucać, przewracać, toczyć i uderzać weń.

7.2	Azot przechowuje się w stanie sprężonym, w odpowiednio wytrzymałych butlach (wytrzymałość sprawdzana okresowo) i zbiornikach. Miejscem przechowywania są w zasadzie pomieszczenia zamknięte. Sprężony azot może być przechowywany pod wiatami na równej podłodze, osłonięty przed działaniami promieniowania słonecznego. 0 ile stężenie azotu przekracza biologiczne normy, należy stosować aparaty oddechowe butlowe lub zaopatrywane w czyste powietrze tłoczone z zewnątrz.
7.3	Nad pomieszczeniami, w których znajdują się butle ze sprężonym azotem, nie mogą być organizowane miejsca pracy.
7.4	W miejscach przeładunku butli ze sprężonym azotem nie mogą przebywać osoby niezatrudnione przy tych pracach.

 

8. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Najwyższe dopuszczalne stężenie w środowisku pracy:

Nie ustanowiono

Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej: Wentylacja w magazynach i na stanowiskach pracy, wyciągi pneumatyczne na stanowiskach pracy, rękawice ochronne, swobodne ubrania ochronne. W przypadku zagrożenia wytworzenia się atmosfery „duszącej fizycznie” – niezbędne są aparaty oddechowe.

Ochrony osobiste:

Drogi oddechowe:	W przypadkach zagrożenia – aparaty oddechowe, indywidualne i zbiorowe.
Ręce:	Rękawice ochronne robocze.
Oczy:	Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało:	Ubrania ochronne robocze.
Inne informacje:	Przestrzegać ogólnych zasad higieny. Nie jeść, nie pić podczas pracy. Po zakończeniu pracy umyć ręce.

 

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

9.1	Masa cząsteczkowa: 28,01 g/mol
9.2	Postać fizyczna, barwa, zapach: Jest bezbarwnym, biernym chemicznie gazem.
9.3	Gęstość: 1,251 g/dm3 (20°C)
9.4	Temperatura topnienia: -209,87°C
9.5	Temperatura wrzenia: -195,8°C (5,3 bara)
9.6	Temperatura krytyczna: -146,9°C
9.7	Prężność gazu: 57,33 barów w 20°C
9.8	Rozpuszczalność w wodzie i innych rozpuszczalnikach: 14 g/l w 20°C
9.9	Gęstość: 1,9768 g/dmJ
9.10	Gęstość gazu względem powietrza: 0,97
9.11	Temperatura zapłonu: gaz niepalny
9.12	Inne: Azot jest pierwiastkiem chemicznym należącym do grupy 15 (V głównej) układu okresowego pierwiastków. Cząsteczka N2 połączona jest potrójnym wiązaniem. Azot po słabym ogrzaniu reaguje z litem i magnezem. Z innymi metalami łączy się dopiero w wysokich temperaturach. Z niemetalami wchodzi w reakcję trudno, dopiero w temperaturach powyżej 450°C w obecności katalizatorów. Azot występuje w związkach w stanie utlenienia od -3 do +5. Tlenkami azotu są: podtlenek (tlenek diazotu) N2O, tlenek NO, tritlenek N203, ditlenek NO; i pentatlenek N205. Wszystkie tlenki azotu mają własności utleniające. Tworzą następujące kwasy tlenowe: kwas azotowy, kwas azotawy ?, kwas azotawy ; i kwas podazotawy. Związki azotu są na ogół czynne chemicznie. Łatwo ulegają rozkładowi, z tego niektóre wybuchowo, z wydzieleniem azotu cząsteczkowego. Rozpowszechnienie azotu na Ziemi wynosi 2.10‘3%. Jest głównym składnikiem powietrza (78% objętościowych). Azot na skalę przemysłową jest otrzymywany poprzez destylację frakcjonowaną skroplonego powietrza. Stosowany jest przede wszystkim do otrzymywania związków azotu, a także do otrzymywania atmosfery obojętnej.

 

10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ

Gaz chemicznie stabilny, niereaktywny.

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

11.1	Drogi narażenia: oczy – nie; skóra – nie; połknięcie – nie; wdychanie – tak
11.2	Działanie miejscowe (skóra, oczy, błony śluzowe): Może wystąpić podrażnienie i zaczerwienienie oraz wysuszenie skóry.
11.3	Azot jest gazem fizjologicznie obojętnym w warunkach normalnego ciśnienia atmosferycznego. Jest zagrożeniem wówczas, gdy przebywa on w podwyższonym ciśnieniu, np. w kesonach lub podczas nurkowania. Wraz z podwyższeniem ciśnienia zwiększa się rozpuszczalność azotu we krwi i w tkankach – w szczególności w tkankach nerwowych bogatych w lipidy. Współczynnik rozpuszczalności azotu w lipidach jest 5-6 razy większy aniżeli w wodzie. Ilość związanego azotu zwiększa się wraz z upływem czasu. Czas nasycenia – 5-10 godzin. Zwiększenie ciśnienia atmosferycznego wywołuje objawy uzależnione od ciśnienia. Np. przy 4 atm (405.2 kPa – euforię, skłonność do śmiechu, zwolnione reagowanie na bodźce wzrokowe, słuchowe, węchowe, dotyku oraz osłabienie czynności umysłowej; przy ciśnieniach do 10 atm (do 1013 kPa) pojawiają się ostre zaburzenia ruchów mięśniowych, zaburzenia koordynacji ruchów, zawroty głowy, ograniczenie świadomości; powyżej 10 atm (>1013 kPa) po kilku minutach następuje utrata świadomości i śpiączka. Przeważa pogląd, że maksymalne ciśnienie, przy którym można w ograniczonym czasie pracować, wynosi 6 atm (607,8 kPa).
11.4	Leczenie zatruć: Leczenie zatruć polega na natychmiastowym usunięciu poszkodowanej osoby z atmosfery z nadmiarem azotu i zastosowaniu intensywnej tlenoterapii, najlepiej oddychania kontrolowanego lub wspomaganego czystym tlenem.

 

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

Brak zagrożeń.

 

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI Metody unieszkodliwiania:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Metody postępowania z odpadami: Wskazane jest powolne opróżniane butli i zbiorników. Operację przeprowadzać w wyznaczonych miejscach.

14. INFORMACJE O TRANSPORCIE

14.1	Numer ONZ:	1066
14.2	Klasa ADR/RID/IMO:	2
14.3	Kod klasyfikacyjny:	1A
14.4	Numer rozpoznawczy zagrożenia:	20
14.5	Ilości ograniczone:	LQ1
14.6	Kategoria transportowa:	3
14.7	Nalepka ostrzegawcza wg	2
	ADR/RID Nr 2.2:

 

15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH

Kartę wykonano zgodnie z:

• Dyrektywami UE Nr 67/548 EEC oraz 88/379/EEC.
• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11 stycznia 2001 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 84; Nr 100, poz. 1085; Nr 123, poz. 1350; Nr 125, poz. 1367 ze zmianą z dnia 5 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1187).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1171).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem – ZAŁĄCZNIK (Dz. U. Nr 129, poz. 1110).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1173).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1172).

• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, których opakowania należy zaopatrywać w zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebezpieczeństwie (Dz. U. Nr 140, poz. 1174).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 lipca 2002 r. w sprawie obowiązku dostarczenia karty charakterystyki niektórych preparatów nie zaklasyfikowanych jako niebezpieczne (Dz. U. Nr 142, poz. 1194).
• Normą PN-ISO 11014-1 „Bezpieczeństwo chemiczne – Karta charakterystyki bezpieczeństwa produktów chemicznych”.
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. (Dz. U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
• Rozporządzeniem MZiOS z dnia 11 września 1996 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 571) w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.
• Rozporządzeniem MOŚZNL z dnia 28 kwietnia 1998 (Dz. U. Nr 55, poz. 355) w sprawie dopuszczalnych wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu.
• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r. (Dz. U. Nr 145, poz. 942) i zmianą z 5 marca 2001 r. (Dz. U. Nr 22. poz. 251) w sprawie szczegółowych zasad usuwania, wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych.
• Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 1 12, poz. 1206).

Klasyfikacja materiałów niebezpiecznych według Umowy Europejskiej dotyczącej Międzynarodowego Przewozu Materiałów Niebezpiecznych ADR (ważnej od 1 lipca 2001 r.).

• Niniejsza karta charakterystyki substancji niebezpiecznej jest bezpośrednio przekazywana użytkownikowi azotu sprężonego, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości odnośnie do wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.
• Niniejsza karta nie jest żadną podstawą zobowiązującą do jakiejkolwiek odpowiedzialności jakiegokolwiek rodzaju ze strony dystrybutora azotu sprężonego. Przedsiębiorstwo nie będzie odpowiedzialne za jakiekolwiek zejście śmiertelne, chorobę lub uszczerbek na zdrowiu jakiejkolwiek natury, będący następstwem zastosowania lub niewłaściwego wykorzystania karty charakterystyki substancji niebezpiecznej lub materiału, którego karta dotyczy.
• Informacje zawarte w niniejszej karcie przedstawiają aktualny stan naszej wiedzy i doświadczeń dotyczących bezpiecznego stosowania wyrobu.

16. INNE INFORMACJE

16.1 Chemiczne określenie produktu, wzór chemiczny:
		Azot sprężony
16.2 Znaczenie symboli:
Numer rozpoznawczy zagrożenia
20	Gaz duszący lub gaz niestwarzający dodatkowego zagrożenia.
Znaczenie oznaczeń transportowych
Klasa ADR/RID: 2-1A		Gaz sprężony, duszący, niestwarzający żadnego zagrożenia
		dodatkowego.
Numer ONZ: 1066		Azot